Πριν λίγες ημέρες ένα νέο νομοσχέδιο που ενσωματώνει στο ελληνικό δίκαιο τρεις ενωσιακές οδηγίες για τα πνευματικά δικαιώματα τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση (έως την 1η Νοεμβρίου) από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Το νομοσχέδιο αφορά μεταξύ άλλων στα πνευματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών από την εύλογη αμοιβή τα οποία προέρχονται από τις συσκευές αναπαραγωγής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 43 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού ανατρέπει πλήρως τα μέχρι σήμερα ισχύοντα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, αναφορικά με την υποχρέωση καταβολής από τους εισαγωγείς και παραγωγούς τεχνικών μέσων/συσκευών (ηλεκτρονικών υπολογιστών, tablets, κινητών τηλεφώνων κλπ), της εύλογης αμοιβής του άρθρου 18 ν. 2121/1993 στους δημιουργούς των έργων για την ιδιωτική αναπαραγωγή των έργων τους.
Η αντίδραση τόσο από τους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων όσο και από την Αντιπολίτευση ήταν άμεση.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει με ανακοίνωσή της η Τομεάρχισσα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου: «Το υπουργείο Πολιτισμού κάνει δώρο σε τρεις – τέσσερις μεγάλες επιχειρήσεις το άρθρο 43 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου για τα πνευματικά δικαιώματα, στηρίζοντας επιδεικτικά τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών, στις πλάτες των χιλιάδων δημιουργών και δικαιούχων.
Για μια ακόμη φορά, το Υπουργείο Πολιτισμού με έναν συνεχόμενο πόλεμο κατά του Πολιτισμού, προσπαθεί σε ένα σχέδιο νόμου-οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να προσθέσει ένα άρθρο το οποίο αφαιρεί από τα πνευματικά δικαιώματα των Ελλήνων δικαιούχων μια ακόμη σημαντική πηγή ενός νόμιμου και πάγιου δικαιώματος, αυτού που αφορά στην “εύλογη αμοιβή”».
Μέχρι σήμερα αυτό που ισχύει αναφορικά με την υποχρέωση καταβολής πνευματικών δικαιωμάτων προς τους δημιουργούς, είναι ότι οι εισαγωγείς και παραγωγοί υποχρεούνται να καταβάλουν μια «εύλογη αμοιβή» για όλα τα τεχνικά μέσα και συσκευές που διατίθενται σε ιδιώτες, όπως και σε επιχειρήσεις/επαγγελματίες, καθώς αυτά χρησιμοποιούνται προς αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση, είτε άμεσα, είτε ύστερα από τη διάθεσή τους σε μεταγενέστερο χρόνο από τους επιχειρηματίες αυτούς σε ιδιώτες.
Με το νέο άρθρο 43 επιχειρείται η πλήρης κατάργηση της εύλογης αμοιβής υπέρ των δικαιούχων. Από 1ης Ιανουαρίου του 2023 παραχωρείται το δικαίωμα στους εισαγωγείς και παραγωγούς να μην περιλαμβάνουν καθόλου στις υπεύθυνες δηλώσεις τους το μεγαλύτερο μέρος των συσκευών και τεχνικών μέσων που εισάγουν ή παράγουν, απλά και μόνο με το πρόσχημα ότι τα πούλησαν σε νομικά πρόσωπα, χαρακτηρίζοντας τα ως επαγγελματικά.
«Το Υπουργείο Πολιτισμού και η υπουργός κα. Μενδώνη, στηρίζοντας εμφανώς τα συμφέροντα μεγάλων εταιρειών, δεν αφαιρεί μόνο την εύλογη αμοιβή μειώνοντας πάνω από το 60% της αποζημίωσης των δικαιούχων, αλλά καταστρατηγεί την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, την πάγια σχετική νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων, του ΔΕΕ, καθώς και την απόφαση του Αρείου Πάγου (υπ’ αριθ. 2097/2013) που χαρακτηρίζει τη διάταξη του άρθρου 43 νομικά εσφαλμένη.
Η τακτική του ΥΠΠΟΑ να κλείνει το μάτι στις μεγάλες επιχειρήσεις, προσφέροντας τους την ευχέρεια να διαφύγουν των υποχρεώσεων τους με μια απλή υπεύθυνη δήλωση, όπως και η πάγια τακτική να κλείνει τις πόρτες και τα αυτιά στα κρίσιμα προβλήματα των ανθρώπων του Πολιτισμού, δεν θα συνεχιστεί» σχολιάζει η Σία Αναγνωστοπούλου, ζητώντας από το Υπουργείο Πολιτισμού να αποσύρει άμεσα το άρθρο 43 γιατί εάν ψηφιστεί «θα σημαίνει την πιο άνιση μεταχείριση και ανακατανομή σε τρεις – τέσσερις μεγάλες επιχειρήσεις, στις πλάτες των χιλιάδων δημιουργών και δικαιούχων».
«Με τη διάταξη του άρθρου 43 του νέου νομοσχεδίου, δίδεται το δικαίωμα από 1.1.2023 στους εισαγωγείς και παραγωγούς να μην περιλαμβάνουν καθόλου στις υπεύθυνες δηλώσεις τους το μεγαλύτερο μέρος των συσκευών και τεχνικών μέσων που εισάγουν ή παράγουν, με την αιτιολογία ότι αυτά προορίζονται για επαγγελματική χρήση.
Αυτή η διάταξη διαταράσσει συθέμελα το σύστημα πληρωμής στους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης της εύλογης αμοιβής του άρθρου 18 ν. 2121/1993. Αν ισχύσει, θα προκαλέσει μεγάλη μείωση στα δικαιώματα που εισπράττουν οι πνευματικοί δημιουργοί από την εύλογη αμοιβή.
Η ΕΔΕΜ, σε συνεργασία με όλους τους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης, θα χρησιμοποιήσει όλα τα θεσμικά και νομικά μέσα που διαθέτει για να αποσυρθεί άμεσα αυτή η διάταξη που επιχειρεί την ανατροπή όσων ίσχυαν έως σήμερα τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς στο δικαίωμα της εύλογης αμοιβής των δημιουργών».
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Σμύρνη
Από τα χώματα της Μικράς Ασίας στα μονοπάτια της προσφυγιάς
Κυριακή 6 Νοεμβρίου
Στις 20:00
Η Τέχνη της Πεζογραφίας, της Ποίησης, της Μουσικής και της Υποκριτικής ανταμώνουν, εμπνέονται από τα αρώματα των αλησμόνητων Πατρίδων της Ανατολής και γεφυρώνουν το παρελθόν με το παρόν του πολιτισμού.
Η παράσταση «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Σμύρνη» είναι ένα σεμνό αφιέρωμα στους απλούς ανθρώπους που προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεφύγουν από τη δίνη του πολέμου, να σώσουν τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους, να σταθούν πάλι στα πόδια τους και να στήσουν μία καινούργια ζωή σε τόπο ξένο, κρατώντας άσβηστη τη φλόγα της μνήμης.
Το χρονικό απώλειας της γης της Μικρασίας, του φόρου αίματος, της φυγής και του ξεριζωμού του Ελληνισμού από τα πατρογονικά χώματα, το οδυνηρό ταξίδι στα μονοπάτια της προσφυγιάς είναι η πηγή έμπνευσης των κειμένων και των ποιημάτων που γράφουν ο Δημήτρης Φιλελές και η Τέσυ Μπάιλα.
Την κραυγή αγωνίας των ανθρώπων, τη μάχη για τη σωτηρία και την αναζήτηση της ελπίδας μέσα από τα χαλάσματα ζωντανεύει με τη συγκινητική σκηνική της παρουσία η Ντομένικα Ρέγκου.
Οι καημοί και τα βάσανα που γίνονται στο στόμα τραγούδι για να κρατηθεί η καρδιά όρθια αναδύονται μέσα από τις πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις και τη συγκλονιστική ερμηνεία της Άννας Καρλαύτη.
Ο Γιώργος Γάτσιος επιμελείται ενδυματολογικά την παράσταση.
Οδηγό με παραδείγματα κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας των νοικοκυριών για τον μήνα Νοέμβριο καθώς και τις τελικές τιμές της κιλοβατώρας ανά πάροχο παρουσιάζει ο ΟΤ.
Μετά τις χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστα Σκρέκα για τις κλιμακωτές επιδοτήσεις που θα τρέξουν στους λογαριασμούς ρεύματος του Νοεμβρίου, ο ΟΤ επεξεργάστηκε παραδείγματα οικιακών καταναλωτών, ενώ παρουσιάζει τις τιμές λιανικής για τις εταιρείες προμήθειας.
Για τις χαμηλές μηνιαίες καταναλώσεις έως 500 κιλοβατώρες το όφελος των νοικοκυριών είναι από 95,2 έως 119 ευρώ με τη χορήγηση των επιδοτήσεων στους λογαριασμούς.
Για τις υψηλότερες καταναλώσεις άνω των 501 κιλοβατώρων από 137,8 έως 483,6 ευρώ.
Από τους τιμοκαταλόγους των εταιρειών η σύγκριση μεταξύ των τελικών τιμών (μετά τις επιδοτήσεις) του Νοεμβρίου με τον Οκτώβριο φανερώνει μειώσεις έως και 19%.
Παραδείγματα μικρών καταναλώσεων
Αναλυτικά για τις οικιακές καταναλώσεις έως 500 kWh ο ΟΤ επεξεργάστηκε τα ακόλουθα παραδείγματα, με βάση την επιδότηση των 0,238 ευρώ/kWh:
1. Νοικοκυριό με μηνιαία κατανάλωση 500 κιλοβατώρες το μήνα και με ανταγωνιστική χρέωση στα 0,35 ευρώ/kWh.
· Η επιδότηση των 0,238 ευρώ/kWh παραμένει ενιαία και για τις 500 kWh.
· Λογαριασμός χωρίς επιδότηση: 175 ευρώ
· Λογαριασμός με επιδότηση: 56 ευρώ. Η τιμή της κιλοβατώρας πέφτει στα 0,112 ευρώ.
· Όφελος: 119 ευρώ
2.Νοικοκυριό με μηνιαία κατανάλωση 400ΚWh/μήνα και με ανταγωνιστική χρέωση 0,397 ευρω/kWh
· Η επιδότηση των 0,238 ευρώ/kWh παραμένει ενιαία και για τις 400 kWh.
· Λογαριασμός χωρίς επιδότηση:158,8 ευρώ
· Λογαριασμός με επιδότηση: 63,6 ευρώ. Η τιμή της κιλοβατώρας υποχωρεί στα 0,159 ευρώ
· Όφελος: 95,2 ευρώ
3. Νοικοκυριό με μηνιαία κατανάλωση 500 kW/μήνα και με ανταγωνιστική χρέωση 0,46 ευρώ/kWh
· Η επιδότηση των 0,238 ευρώ/kWh παραμένει ενιαία και για τις 500 kWh
· Λογαριασμός χωρίς επιδότηση: 230 ευρώ
· Λογαριασμός με επιδότηση: 111 ευρώ. Η τιμή της κιλοβατώρας υποχωρεί στα 111 ευρώ.
· Όφελος: 119 ευρώ
Μεγάλες καταναλώσεις και κλιμακωτές επιδοτήσεις
Για τις καταναλώσεις άνω των 501 kWh η ενίσχυση για την κλίμακα 501 – 1.000 kWh ορίστηκε στα 0,188 ευρώ και για τις 1.001 kWh και άνω στα 0,05 ευρώ.
Πιο συγκεκριμένα:
1. Νοικοκυριό με μηνιαία κατανάλωση 600 kWh το μήνα και με ανταγωνιστική χρέωση 0,397 ευρώ/kWh έως 500 κWh και 0,401 πάνω από 500 ευρώ kWh
· Χωρίς την επιδότηση το νοικοκυριό θα πλήρωνε για τις πρώτες 500 kWh 198,5 ευρώ και για τις υπόλοιπες 100 kWh 40,1 ευρώ. Δηλαδή συνολικά 238,6 ευρώ
· Με την κλιμακωτή επιδότηση για τις πρώτες 500 kWh θα πληρώσει 79,5 ευρώ (τιμή κιλοβατώρας στα 0,159) και για τις υπόλοιπες 100 kWh 21,3 ευρώ (τιμή κιλοβατώρας στα 0,213 ευρώ). Δηλαδή συνολικά θα πληρώσει 100,8 ευρώ
· Όφελος: 137,8 ευρώ το μήνα
2.Νοικοκυριό με μηνιαία κατανάλωση 2.100 kWh και με ανταγωνιστική χρέωση 0,397 ευρώ/kWh για τις πρώτες 500 kWh και 0,401 για τις 500 κιλοβατώρες και πάνω.
· Χωρίς την επιδότηση το νοικοκυριό θα πλήρωνε για τις πρώτες 500 kWh 198,5 ευρώ και για τις υπόλοιπες 1.600 kWh 641,6 ευρώ. Δηλαδή συνολικά 880,2 ευρώ.
· Με την κλιμακωτή επιδότηση για τις πρώτες 500 kWh θα πληρώσει 79,5 ευρώ, για τις επόμενες 500 kWh 106,5 ευρώ και για τις άλλες 600 kWh 210,6 ευρώ. Ο τελικός λογαριασμός θα είναι 396,6 ευρώ.
· Όφελος: 483,6 ευρώ
Οι τελικές τιμές ανά εταιρεία
Ανά πάροχο οι τιμοκατάλογοι του Νοεμβρίου και Οκτωβρίου έχουν ως εξής:
ΔΕΗ Γ1/Γ1Ν
Νοέμβριος: έως 500 kWh 0,397 ευρώ/kWh πάνω από 500 kWh 0,401 ευρώ/kWh
Τελική τιμή Νοεμβρίου: έως 500 kWh 0,159 ευρώ/kWh. Από 501 έως 1.000 kWh 0,213 ευρώ/kWh. Από 1.001 και πάνω 0,351 ευρώ/kWh
Οκτώβριος: έως 500 kWh 0,595 ευρώ πάνω από 500 kWh 0,607 ευρώ/kWh
Τελική τιμή Οκτωβρίου: έως 500 kWh 0,159 ευρώ/kWh. Από 501 έως 1.000 kWh 0,221 ευρώ/kWh. Από 1.001 και πάνω 0,271 ευρώ/kWh
Protergia, Οικιακό Energy Save
Νοέμβριος: 0,395 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης
Τελική τιμή Νοεμβρίου: 0,157 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης
Οκτώβριος: 0,576 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης
Τελική τιμή Οκτωβρίου: 0,14 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης
Ελίν, Power On! Home Comfort
Νοέμβριος: 0,395 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης
Τελική τιμή Νοεμβρίου: 0,157 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης
Οκτώβριος: 0,599 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης
Τελική τιμή Οκτωβρίου: 0,163 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης
Elpedison
Νοέμβριος
Elpedison ΣΥΝΕΠΕΙΑ: 0,352 ευρώ/kWh με εμπρόθεσμη πληρωμή.
Τελική τιμή Νοεμβρίου: 0,114 ευρώ/kWh με εμπρόθεσμη πληρωμή.
Το άταστο ηλεκτρικό μπάσο συναντά τους ήχους της οδού Ιπποκράτους
Την Παρασκευή 11 και 18 Νοεμβρίου στις 21:00 ο μουσικός Κώστας Ανδρέου θα παρουσιάσει τη σόλο συναυλία οργανικής μουσικής Ιπποκράτους στη σκηνή του Θεάτρου Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα).
Στη συναυλία Ιπποκράτους ο Κώστας Ανδρέου δημιουργεί μουσική και ήχους με το άταστο ηλεκτρικό μπάσο του σε πραγματικό χρόνο, αλληλεπιδρώντας ζωντανά με ρεαλιστικά και επεξεργασμένα ηχητικά τοπία της οδού Ιπποκράτους.
Η οργανική μουσική μπολιάζεται εκείνη τη στιγμή με το ηχητικό περιβάλλον ενός δρόμου της Αθήνας, γεννώντας εικόνες στο μυαλό. Κάθε συναυλία είναι μοναδική, έχει τη δική της ανάσα, προσφέροντας κάθε φορά μια ξεχωριστή εμπειρία.
Οι ήχοι της οδού Ιπποκράτους επιλέγονται και επεξεργάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να συμμετέχουν στο παιχνίδι της φαντασίας. Μικρές και μεγάλες ιστορίες πλάθονται στο μυαλό, με το συναίσθημα και την ευαισθησία της ζωντανής μουσικής που δημιουργεί ο Κώστας Ανδρέου με το άταστο ηλεκτρικό μπάσο.
Ο Κώστας Ανδρέου είναι ένας ανεξάρτητος μουσικός και συνθέτης που επεξεργάζεται σε πραγματικό χρόνο τους ήχους του άταστου ηλεκτρικού μπάσου, δημιουργώντας πολυεπίπεδα ηχοχρωματικά τοπία.
Έχει γράψει και παίξει ζωντανά τη μουσική και έχει κάνει τον ηχητικό σχεδιασμό για θεατρικές παραστάσεις και άλλες καλλιτεχνικές παραγωγές. Η μουσική του έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλά ντοκιμαντέρ, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές σε διάφορα δίκτυα και διαδικτυακές πλατφόρμες.
Αναλυτική πληροφόρηση για παραγωγές και συνεργασίες παρέχεται στην επίσημη ιστοσελίδα: https://www.costasandreou.com
Η δισκογραφία του είναι διαθέσιμη για preview και download στο ηλεκτρονικό κατάστημα του μουσικού: https://store.costasandreou.com
Στον τομέα της Υγειονομικής Υπηρεσίας, εξαιτίας του αγώνα σε ιδιαίτερα ορεινό έδαφος, αρχικά παρουσιάστηκαν πολλές δυσχέρειες και προβλήματα. Από την Έκθεση του Διευθυντή της Υγειονομικής Υπηρεσίας του Τμήματος Στρατιάς Ηπείρου (ΤΣΗ), από τις 18 Δεκεμβρίου 1940 μέχρι τη διάλυσή του, διαβάζουμε:
«... Η φύσις του εδάφους και η τακτική του πολέμου ιδίως με τας αεροπορικός επιδρομάς, ως και αι εκτάσεις των τομέων εκάστης μεραρχίας εκώλυον την ταχείαν και έγκαιρον ιατρικήν περίθαλψιν των τραυματιών και ασθενών ...».Στη συνέχεια όμως, για την εξυπηρέτηση των αναγκών του Στρατού ενισχύθηκαν τα στρατιωτικά νοσοκομεία, δημιουργήθηκαν νέα, αναπτύχθηκαν νοσηλευτικοί σχηματισμοί εκστρατείας, ορεινά χειρουργεία, μετακινήθηκαν ανεφοδιαστικά όργανα και συστάθηκαν ειδικά σώματα διακομιδής. Οι διακομιδές πραγματοποιούνταν κατ' ανάγκη τη νύχτα για την αποφυγή των αεροπορικών επιδρομών, με αποτέλεσμα τις γνωστές δυσμενείς επιπτώσεις για τους διακομιζόμενους και το προσωπικό.
Τέλος, η υγειονομική υποστήριξη των μαχομένων υπήρξε αρκετά ικανοποιητική και με τη βοήθεια του Υπουργείου Εθνικής Πρόνοιας, την εθελοντική προσφορά υπηρεσιών των Αδελφών Νοσοκόμων, του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, διαφόρων οργανώσεων και συλλόγων και τέλος πολλών επώνυμων και ανώνυμων Ελληνίδων.
Ένα άλλο σοβαρότατο πρόβλημα που δημιουργήθηκε και στους δύο αντιμαχόμενους εξαιτίας του ορεινού εδάφους, του ύψους του χιονιού και του πολικού ψύχους που επικρατούσε, ήταν τα κρυοπαγήματα που τις περισσότερες φορές προκαλούσαν μεγαλύτερες απώλειες απ' αυτές των σκληρών μαχών (25.000 Έλληνες - 22.000 Ιταλοί παγόπληκτοι). Στην Έκθεση της Διευθύνσεως Υγειονομικής Υπηρεσίας του Γενικού Στρατηγείου αναφέρεται συγκεκριμένα:
«... Καθ' όλον το εξάμηνον διάστημα διεκομίσθησαν εβδομήντα πέντε χιλιάδες (75.000) σχεδόν τραυματίαι, παγόπληκτοι και ασθενείς ήτοι αναλυτικώς τριάκοντα χιλιάδες (30.000) περίπου τραυματιαι, είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) παγόπληκτοι και είκοσι χιλιάδες (20.000) ασθενείς... ». Από ελληνικής πλευράς, παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό, το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε με επιτυχία με τη χρήση λιπαντικών ουσιών και ειδικών μάλλινων επιδέσμων και καλτσών, που κατά χιλιάδες οι Ελληνίδες κάθε ηλικίας έπλεκαν και έστελναν στο μέτωπο.
Ο ιατρός Βασίλειος Μαστακούρης του XVα Ορεινού χειρουργείου κατά την περίοδο
Την περίοδο 1940-41 η κάλυψη του Κεντρικού μετώπου από υγειονομικής πλευράς γινόταν κυρίως από τους υγειονομικούς σχηματισμούς που αναπτύχθηκαν στα χωριά Κοσίνα, Πακομίτι, Κούταλι και Λεσκοβίκι Πρεμετής. Στο χειρουργείο παρέμεναν οι ετοιμοθάνατοι, κατόπιν διαλογής. Οι Α΄ τραυματίες και ασθενείς διακομίζονταν αναλόγως του επείγοντος της θεραπείας στο χειρουργικό χειρουργείο του Β’ Σώματος Στρατού στο Λεσκοβίκι. Οι Β’ ανάγκης διακομίζονταν επίσης στο Λεσκοβίκι και οι Γ’ ανάγκης τραυματίες και ασθενείς στο Νοσηλευτικό κέντρο Ιωαννίνων.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1940 στο χωριό Κοσίνα αναπτύχθηκαν το Β1 Πεδινό χειρουργείο, το Β1 Πεδινό νοσηλευτικό τμήμα της XV Μεραρχίας καθώς και το Σ7 Εφεδρο χειρουργικό συνεργείο, στα οποία διακομίζονταν από τους τραυματιοφορείς και τα κτήνη της (μεταγωγικά) οι απώλειες υγείας της, με καιρικές συνθήκες πολύ δυσμενείς και άθλιο οδικό δίκτυο.
Αυτός ο σχηματισμός ήταν ο μεγαλύτερος και ο πιο προωθημένος υγειονομικός σχηματισμός χειρουργικών επεμβάσεων Α’ ανάγκης τραυματιών και ο μεγαλύτερος σχηματισμός διαλογής και διακομιδής προς τους μετόπισθεν υγειονομικούς σχηματισμούς με τελικό προορισμό το νοσηλευτικό κέντρο Ιωαννίνων. Στο χειρουργείο παρέμεναν οι ετοιμοθάνατοι, κατόπιν διαλογής. Οι Α΄ τραυματίες και ασθενείς διακομίζονταν αναλόγως του επείγοντος της θεραπείας στο χειρουργικό χειρουργείο του Β’ Σώματος Στρατού στο Λεσκοβίκι. Οι Β’ ανάγκης διακομίζονταν επίσης στο Λεσκοβίκι και οι Γ’ ανάγκης τραυματίες και ασθενείς στο Νοσηλευτικό κέντρο Ιωαννίνων. Όλες οι μονάδες αντιμετώπισαν σοβαρές δυσκολίες στο ζήτημα της διακομιδής των απωλειών υγείας. Τα δρομολόγια γίνονταν από δύσβατα μέρη και πολλές φορές αποκλείονταν από τα χιόνια.
Άλλος παράγοντας που επέδρασε δυσμενώς στο δύσκολο έργο των διακομιδών ήταν η ιταλική αεροπορία.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1940 βομβάρδισε και πυροβόλησε το χωριό Κοσίνα, όπου ήταν ανεπτυγμένοι οι υγειονομικοί σχηματισμοί των I και XV Μεραρχιών.
Το Ελληνικό Ναυτικό το 1940
Κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το Εκπαιδευτικό του Πολεμικού Ναυτικού «Άρης» χρησιμοποιήθηκε ως Πλωτό Νοσοκομείο. Το πλοίο αυτό ναυπηγήθηκε στη Γαλλία το 1926 –27 και ήταν εκτοπίσματος 2.380 τόνων. Διέθετε 110 κλίνες και 3 δωμάτια για τη νοσηλεία Αξιωματικών. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τη νοσηλεία ασθενών των Πολεμικών Πλοίων αλλά και για διακομιδές ασθενών και τραυματιών του Στρατού Ξηράς. Για το λόγο αυτό πραγματοποίησε δύο πλόες από το Μεσολόγγι και διακόμισε περί τους 500 ασθενείς και τραυματίες.
Ένα άλλο Πλωτό Νοσοκομείο, με σημαντική προσφορά, ήταν και το «Αττική», χωρητικότητας 2.561 τόνων και δυνάμεως 362 κλινών. Ωστόσο, η προσφορά αυτή σταμάτησε βίαια, όταν στις 11.25 την νύκτα της 11ηςΑπριλίου 1941 κατευθυνόμενο προς τη Σύρο (με σκοπό να αποβιβάσει το Προσωπικό του εκκενωθέντος Νοσοκομείου Δράμας), πλέοντας κατάφωτο και φέρον τα διεθνή χαρακτηριστικά των Π/Ν στο στενό του Καφηρέα, δέχθηκε επίθεση από γερμανικό βομβαρδιστικό αεροπλάνο. Το αποτέλεσμα ήταν να βυθισθεί και τα θύματα να ανέλθουν σε 27. Αριθμός ναυαγών, χρησιμοποιώντας τις σωστικές λέμβους, αποβιβάσθηκαν σε ακτή της Εύβοιας, ενώ άλλος αριθμός ναυαγών περισυλλέχθηκε, το άλλο πρωί, από το Αντιτορπιλλικό Κουντουριώτης. Διευθυντής του Π/Ν «Αττική» ήταν ο Υποπλοίαρχος Ιατρός Θ. Θωμόπουλος.
Την ίδια τύχη είχε και ένα άλλο Πλωτό Νοσοκομείο, το επίτακτο επιβατηγό «Πολικός», το οποίο είχε χωρητικότητα 870 τόνους και διέθετε 200 κλίνες. Στις 23 Απριλίου του 1941, στο λιμένα της Κορίνθου, δέχθηκε επίθεση από σμήνος γερμανικών αεροπλάνων, χωρίς όμως να βυθισθεί. Κάτι όμως που δεν απέφυγε δύο μέρες αργότερα, στο λιμάνι του Πόρου, όταν εκ νέου βομβαρδίστηκε από γερμανικά αεροπλάνα και βυθίστηκε.
Αποβίβαση τραυματιών στο λιμάνι του Πειραιά από το μέτωπο του πολέμου
Αναφέρεται επίσης και το επίτακτο επιβατηγό «Έσπερος», το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως Πλωτό Νοσοκομείο και βυθίστηκε στις 21 Απριλίου 1941 έξω από το Μεσολόγγι. Επίσης και το επίτακτο επιβατηγό «Ελληνίς» χωρητικότητας 876 τόνων που χρησιμοποιήθηκε ως Πλωτό Νοσοκομείο 263 κλινών. Ομοίως και αυτό δέχθηκε αεροπορική επίθεση και βυθίστηκε στις 21 Απριλίου πλησίον της Πάτρας. Αναφέρεται ότι ήταν πλήρες τραυματιών πριν βυθισθεί, αλλά χάρη σε υπεράνθρωπες προσπάθειες, κατόρθωσε να προσαράξει και να αποβιβάσει όλους σχεδόν τους διακομισθέντες τραυματίες, ώστε τελικά οι απώλειες να είναι σχετικά ελάχιστες. Την ίδια επίσης ημέρα, εβλήθη από γερμανικά αεροπλάνα και το Π/Ν «Σωκράτης», το οποίο ευρισκόταν αγκυροβολημένο στον όρμο των Αντικυθήρων, και ήταν κι αυτό ένα επίτακτο επιβατηγό πλοίο, που διέθετε 190 κλίνες.
Τέλος, εκτός από τα ανωτέρω, κατά την περίοδο 1940 – 41 ως Πλωτά Νοσοκομεία αναφέρεται, για ιστορικούς λόγους, ότι χρησιμοποιήθηκαν και τα επίτακτα επιβατηγά πλοία «Άνδρος», «Αρντένα», «Αλμπέρτα», «Πύλαρος», «Τήνος», και «Μοσχάνθη». Συνολικά, η μεταφορική ικανότητα όλων αυτών έφθανε τους 2.220 τραυματίες και ασθενείς, διακομιζομένους σε κλίνες και καθήμενους.
Ο Ερυθρός Σταυρός και οι Νοσηλεύτριες Ερυθροσταυρίτισσες το 1940
Το 1935 ιδρύθηκε το πρώτο Κέντρο Υγείας στην Αθήνα, στην περιοχή Αμπελοκήπων. Πρώτη Διευθύνουσα του Κέντρου τοποθετήθηκε η Ευριδίκη Αποστολάκη, που εκπαιδεύτηκε σαν Επισκέπτρια Αδελφή Υγιεινής στο Παρίσι. Το 1938 ιδρύθηκε στην Υγειονομική Σxολή Αθηνών στους Αμπελοκήπους, η Σxολή Επισκεπτριών Αδελφών και Νοσοκόμων, με πρώτη διευθύνουσα την Ελένη Βασιλοπούλου, την οποία στη συνέχεια διαδέχτηκε η Ευριδίκη Αποστολάκη. Στον πόλεμο του 1940 οι Αδελφές εργάστηκαν υποδειγματικά κάτω από δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες.
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός παρέχει νοσηλευτική φροντίδα, στελεχώνει νοσοκομειακές μονάδες και σταθμούς πρώτων βοηθειών για την περίθαλψη των τραυματιών, διοργανώνει συσσίτια και διανέμει κουβέρτες και είδη ρουχισμού. Σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, υποκαθιστά, στην ουσία, το κράτος προσφέροντας υπηρεσίες πρόνοιας και διαθέτοντας τις υποδομές του για τη στήριξη του ελληνικού λαού μέσα στις κακουχίες του πολέμου και της επώδυνης Κατοχής.
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός όπως ήταν φυσικό και όπως προβλέπεται από τις Συμβάσεις της Γενεύης ήρθε συμπαραστάτης και βοηθός στην Υγειονομική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατεύματος. ΄Έθεσε στη διάθεση του μαχόμενου Στρατού, χειρουργεία εκστρατείας, ένα νοσοκομείο διακομιδής, το Νοσοκομείο του στην Αθήνα και το τμήμα του στη Θεσσαλονίκη.
Έγινε ο διαμεσολαβητής της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό προς τον άμαχο πληθυσμό. Συγκρότησε το Σώμα Αδελφών Νοσηλευτικής που πρόσφερε πολύ μεγάλη συνδρομή στη λειτουργία των Νοσηλευτικών Σχηματισμών. Συνολικά διατέθηκαν περίπου 2800 Εθελόντριες Αδελφές και Νοσηλευτικά Στελέχη. Οι υπηρεσίες τους ήταν πολυτιμότατες στη ζώνη των πρόσω όπου οι τραυματίες, οι ασθενείς και οι κρυοπαγημένοι μαχητές έβρισκαν τη θερμή μητρική στοργή και περίθαλψη.
Κυρίες και δεσποινίδες προερχόμενες από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και αρκετές με πολλές ανέσεις και οικονομική ανεξαρτησία εγκατέλειψαν την άνετη ζωή, παρακολούθησαν ένα ταχύρρυθμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα και προσέτρεξαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να απαλύνουν τον πόνο των ηρωικών μαχητών. Ο μικρός αυτός στρατός συναγωνιζόμενος σε ενθουσιασμό, επιμέλεια και εργατικότητα τις μόνιμες Αδελφές του Στρατού νοσήλευσε 55.000 τραυματίες και ασθενείς στρατιώτες κατά τη διάρκεια του πολέμου σε 58 Στρατιωτικά Νοσοκομεία, σε πολυάριθμους Υγειονομικούς Σταθμούς, σε Ορεινά Χειρουργεία του Μετώπου, σε Νοσοκομεία Εκστρατείας, σε Νοσοκομεία Διακομιδής, σε Υγειονομικούς Σιδηροδρομικούς Συρμούς, σε 4 πλωτά Νοσοκομεία, σε Κέντρα Διαλογής, σε Σταθμούς Πρώτων Βοηθειών και Παθητικής Αεράμυνας. Αλλά και στη ζώνη των μετόπισθεν η παρουσία των Εθελοντριών ήταν ουσιαστική σε όλους τους Υγειονομικούς Σχηματισμούς του Στρατού, όπως οι Γωνιές του Τραυματία, το Δέμα του Στρατιώτη, το Γραφείο Αιχμαλώτου και το τμήμα Ψυχαγωγίας του Στρατιώτη.
Διανομή γάλακτος στα Εξάρχεια. Αθήνα, 23 Σεπτ. 1943
Την τεράστια ευθύνη της προετοιμασίας του σχεδίου επιστράτευσης των Εθελοντριών και της εφαρμογής του είχαν τα Νοσηλευτικά Στελέχη με κορυφαία την Αθηνά Μεσολωρά. Αν η εργασία του Νοσηλευτικού Προσωπικού είναι τόσο δύσκολη και τόσο απαιτητική σε δυνάμεις, χρόνο και μέσα στους ήσυχους καιρούς ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι ηρωισμός χρειάζεται να καλυφθούν οι νοσηλευτικές ανάγκες πολιτών και στρατεύματος σε περιόδους πολέμου κάτω από την απειλή των βομβαρδισμών σε χώρους ακατάλληλους για νοσηλεία ασθενών και τραυματιών και με ελάχιστα μέσα.
Παντού όπου εργάστηκαν οι Αδελφές του Ερυθρού Σταυρού πρόσφεραν με αυταπάρνηση ανεκτίμητες υπηρεσίες, ξαγρύπνησαν, ταλαιπωρήθηκαν, αποκλείσθηκαν από τα χιόνια, δέχθηκαν εχθρικές αεροπορικές επιθέσεις, αιχμαλωτίστηκαν και κάποιες από αυτές έδωσαν και τη ζωή τους. Οι γενναίες αυτές Ελληνίδες Ερυθροσταυρίτισσες αντιμετώπισαν άξια τις οξυμένες νοσηλευτικές ανάγκες πρόσφεραν κουβέρτες για ζεστασιά, σκηνές για στέγαση, τρόφιμα στους πεινασμένους, εμβολιασμοί για πρόληψη, φάρμακα για τους αρρώστους, έδεσαν τραύματα και φρόντιζαν τα κρυοπαγημένα πόδια των ηρώων στρατιωτών.
ΠΗΓΕΣ:1. ΓΕΣ Η υγειονομική υπηρεσία του Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41 2.Κ. Χατζής, «Στοιχεία από τη δράση της Υγειονομικής Υπηρεσίας του Π.Ν. κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», Ιατρική Επιθεώρηση Ενόπλων Δυνάμεων, τ.22, 1988, σ. 65 – 93. 3. Της Πόπης Κεσίδου, εθελόντριας του παραρτήματος Λάρισας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού
Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104
(Ευμολπιδών 41, Γκάζι, πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)
«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».
Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.
Μετά τη συγκινητική αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει για τέταρτη χρονιά και για λίγες μόνο παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».
To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».
Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”
Σημείωμα σκηνοθέτιδας:
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις - η μία μετά την άλλη - κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις
συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Θέατρο 104 (Black Box)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, (Μετρό Κεραμεικός)
T. 210 3455.020 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. |
https://www.facebook.com/theatre104/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs
Έγραψαν για την παράσταση:
Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο «ωμό», με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό, και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.
Είναι ένα έργο για τη λεηλασία της ζωής και τη στιγμή που δε μπορείς να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μας αφορά αυτό το έργο και είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, ειδικά τα τελευταία χρόνια- τις σχέσεις μέσα σε ένα οικονομικό πλαίσιο που καταρρέει να βουλιάζουν και να διαλύονται. Και την αδυναμία αυτής της διαχείρισης να μετατρέπεται σε εκτρωματική βία, σε παλιούς ρόλους και συντηρητικά μοντέλα, αξεπέραστα. Είναι η πρώτη σκηνοθεσία της Άννα-Μαρία Στεφαδούρου και αυτό τον πολύ δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο υποδύεται η Δώρα Παρδάλη. Το τόλμησαν και νομίζω τα κατάφεραν πολύ καλά. Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.
Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr
Η Δώρα Παρδάλη, εκφραστική, με πειστική μιμική στις σκηνές με τα -αόρατα στο θεατή- παιδιά, καταφέρνει, με τη βοήθεια, σίγουρα, και της σκηνοθεσίας, το βασικότερο: να κατεβάσει το κείμενο στην πλατεία και να κρατήσει το κοινό -το δυσκολότερο σε ένα μονόλογο-, με το ενδιαφέρον του να αυξάνεται βαθμιαία μέχρι το σοκαριστικό φινάλε.
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι
Σε αυτήν τη «µοχθηρή» συγγραφική γραµµή του Αγγλου δραµατουργού, όπου όλα είναι καλυµµένα πίσω από µικρές ιστορίες-σκηνές οικογενειακής ευτυχίας µέχρι να φτάσουµε στη φρικώδη κατάληξή της, η Αννα-Μαρία Στεφαδούρου επένδυσε εύστοχα στην αµεσότητα του λόγου και του χαρακτήρα για να καθοδηγήσει τη ∆ώρα Παρδάλη στις µεγάλες συναισθηµατικές διακυµάνσεις που απαιτεί ο ρόλος.
Κώστας Ζήσης, Documento
Αυτό που διακρίνει το έργο και το κάνει σκηνικά συναρπαστικό δεν είναι απλώς το θέμα του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το εξελίσσει.
Τόνια Καράογλου, Αθηνόραμα
Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της. Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.
Ζωή Τόλη, enetpress
Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.
Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr
Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.
Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr
Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.
Νίκη Ράπτη, theathinai.com
Η σκηνοθέτης, υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά «μιλάει» στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.
Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr
Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στον θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.
Onlytheater.gr
Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.
Μαρινέλλα Φρουζάκη, theatromania.gr
Η Δώρα Παρδάλη μας καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Ενσάρκωσε τόσο ζωντανά τον χαρακτήρα της γυναίκας που από λούζερ στέκεται στα πόδια της, και τον έρωτά της για τον αποφασιστικό, ντούερ (δεν τους λένε στα τέντεξ αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν όλα;) που όμως μετά γίνεται αυτός λούζερ και τότε εκρήγνυται ένας καταπιεσμένος βίαιος άνθρωπος.
Γιάννης Καφάτος, viewtag.gr
Η Δώρα Παρδάλη καταφέρνει, παρόλο που είναι μόνη της στη σκηνή, να ζωντανέψει στα μάτια του θεατή, με συχνές αναδρομές και τον σύζυγό της, αλλά κυρίως τα παιδιά της, τη Leanne και τον Danny, καθώς και τις αντιπαραβαλλόμενες προσωπικότητες τους. Είναι μια εξαιρετικά εκφραστική ηθοποιός, η οποία καταφέρνει να επικοινωνήσει το κείμενο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, δείχνοντας το εύρος του υποκριτικού της ταλέντου.
Ελεάνα Χατζοπούλου,sinwebradio.gr
O μονόλογος που παρακολούθησα ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν.
Ζωή Δημητρίου, provocateur.gr
Στον Δρόμο που κυκλοφορεί
το Σάββατο 29 Οκτωβρίου...
Κόκκινα δάνεια
και «νόμιμη» κλεπτοκρατία
Η υπόθεση του Πάτση της Ν.Δ. αποκαλύπτει τον χορό των κανιβάλων που πλουτίζουν από τη φτωχοποίηση του λαού ● Χορός δισεκατομμυρίων με τη μεγάλη αρπαγή της περιουσίας των δανειοληπτών από τις τράπεζες και τα funds-κοράκια ● Ένοχοι ο πολιτικός κόσμος και οι κυβερνήσεις που ψήφισαν το «νόμιμο» της κλοπής ● Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα κάνει… αντιπολίτευση, νομοθέτησε το 2015 αυτή τη φάμπρικα
editorial
Συνέχεια σήψης και εμπαιγμού σε βάρος της κοινωνίας
Η υπόθεση του βουλευτή της Ν.Δ. κ. Πάτση δείχνει ανάγλυφα τη διαφθορά και τη σήψη που υπάρχει, και το «πάρτι» (κάτι σαν χορός κανιβάλων) σε βάρος των φτωχομεσαίων στρωμάτων. Ο εν λόγω βουλευτής αγόρασε –χάρη στις ειδικές σχέσεις του με μία συστημική τράπεζα– πακέτο κόκκινων δανείων, διατηρούσε υπεράκτιες εταιρείες, έπαιρνε με ανάθεση από τα ΕΛΤΑ μεγάλα ποσά για «νομικές υπηρεσίες» Ο ίδιος επικαλείται άγνοια (αν και δικηγόρος) για το ασυμβίβαστο των βουλευτών να έχουν και τέτοιες «επιχειρηματικές» δραστηριότητες. Η Ν.Δ. τον διέγραψε, σαν να έπεσε από τα σύννεφα.
Από τα απομνημονεύματα Εθνικής Αντίστασης 1940-1944 του Δημήτρη Κυρατζόπουλου-Φωτεινού, "Δυτική Μακεδονία η Ελεύθερη Ελλάδα της Κατοχής, Τόμος Α"
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΙΣ
Έτσι φτάσαμε στην 28η του Οκτώβρη του 1940, στην ιστορική αυτή ημέρα, με το τελεσίγραφο του Μουσολίνι και την απόρριψή του από την κυβέρνηση, από τον Μεταξά, που ήταν πρωθυπουργός και υπουργός των εξωτερικών, με το ιστορικό «ΟΧΙ», το καινούργιο «μολών λαβέ».
Η απόρριψη του τελεσίγραφου των Ιταλών από τον Μεταξά στις 28 Οκτώβρη με το ιστορικό «ΟΧΙ» έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αντίσταση του λαού κατά των επιδρομέων του Άξονα, που η σημασία του, η απήχηση και τα αποτελέσματά του από τον αντίκτυπο αυτό, ξεπερνούν τα σύνορα της Ελλάδας και έχουν διεθνή σημασία, ήταν προς όφελος όλης της ανθρωπότητας. Πολλοί θέλουν να μειώσουν τη σημασία και τον αντίκτυπό του, θέλουν να υποβιβάσουν τον ρόλο και το κύρος του Μεταξά σ’αυτό το γεγονός επειδή ήταν δικτάτορας, αλλά και συγγένευε ιδεολογικά με το χιτλεροφασισμό και στην Ελλάδα είχε επιβάλει φασιστικό καθεστώς.
Νομίζουμε ότι οι κύκλοι που υποστηρίζουν ότι το «ΟΧΙ» του Μεταξά ήταν «ψεύτικο» και ότι δεν είχε «καμιά απολύτως σημασία και επίδραση στο λαό, στο στρατό και στα γεγονότα που επακολούθησαν», υποστηρίζουμε ότι οι κύκλοι αυτοί είναι ξένοι και έξω από την πραγματικότητα.
Μόνο όσοι έζησαν τις δραματικές εκείνες στιγμές του Οκτώβρη, τότε που κραδαίνονταν η σπάθη των Ιταλών και του Άξονα πάνω από το λαό, τότε που όλη η Ευρώπη χτυπιόνταν και σφάδαζε κάτω από τη σκληρή μπότα του χιτλεροφασισμού, μόνο αυτοί ξέρουν πως ο λαός ήταν ψυχικά ενωμένος και περίμενε τι θα πει και τι θα κάνει η κυβέρνηση.
Και όταν ο λαός και ο στρατός άκουσε το «ΟΧΙ» που είπε ο Μεταξάς και ας ήταν ψεύτικο όπως ισχυρίζονται, τότε όλος ο στρατός και ο λαός έγινε ένα σώμα, μια ψυχή, ένα γρανιτένιο τείχος, που έφραξε και τσάκισε την επίθεση των Ιταλών στα ίδια τα σύνορα και στην πρώτη γραμμή. Εμείς που ζήσαμε όλες εκείνες τις δραματικές και τραγικές στιγμές του Οκτώβρη, μέσα στο λαό και στο στρατό, στην πρώτη γραμμή και στα σύνορα, εκεί που παίχτηκε το δράμα, εκεί που ο λαός και στρατός τα έπαιξε όλα για όλα και είπε το «ταν ή επί τας», εκεί που έπαιξε την τύχη του «κορώνα γράμματα», εμείς νιώσαμε στα κατάβαθα της ψυχής την απάντηση του «ΟΧΙ», εμάς όλους ηλέκτρισε και εμψύχωσε, εμάς όλους μας ξεσήκωσε στον αγώνα υπέρ πάντων.
Και αν ο Μεταξάς υποκλίνονταν και υπόκυπτε στο τελεσίγραφο; ποιος θα ξεσηκώνονταν και ποιος θα εναντιώνονταν; όλοι ήμασταν ενάντια στους Ιταλούς, λαός και στρατός, αλλά δεν υπήρχε κεφαλή, οργάνωση, που θα παραμέριζε τον Μεταξά, θα έπαιρνε την αρχή και θα αντιστέκονταν στους Ιταλούς. Κι εμείς που ζήσαμε όλη αυτή την κατάσταση από κοντά, μέσα στη ζωή και τη δράση σαν ενεργά πρόσωπα και όχι από μακριά και σαν παρατηρητές, ή εκ των υστέρων από τα χαρτιά και τα μυθεύματα άλλων, εμείς που ζήσαμε και παρακολουθήσαμε την εξέλιξη των γεγονότων, ως την 28η του Οκτώβρη που δόθηκε η απάντηση του Μεταξά με το «ΟΧΙ», εμείς που πήραμε μέρος ενεργό -έστω μικρό-αν και πολέμιοι ή και αντίθετοι της πολιτικής και της τακτικής του Μεταξά, λέμε ότι το «ΟΧΙ» που ειπώθηκε από το Μεταξά δεν ήταν ψεύτικο αλλά ήταν απόρροια των συμφερόντων που εξυπηρετούσε και από αυτήν την πλευρά στη δοσμένη στιγμή η πρόσφορά του ήταν θετική, προς όφελος της Ελλάδας. Και το δικό του το «ΟΧΙ», ο λαός και ο στρατός το έκανε σύνθημα παλλαϊκό και σημαία, μ’ αυτό έγραψε τα αθάνατα κατορθώματα και το έπος της Αλβανίας. Και οι ταλαντεύσεις του Μεταξά προέρχονταν από τις ιδεολογικές του αντιλήψεις και τοποθετήσεις και από την ήδη υπάρχουσα και διαμορφωμένη κατάσταση στην Ευρώπη.
Το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στα 1940 που δόθηκε σαν απάντηση στο τελεσίγραφο των Ιταλών φασιστών και αργότερα στο χιτλεροφασισμό, το Χίτλερ, συμβολίζει την αέναη δόξα, την ακατάβλητη και δυναμική ορμή και θέληση του ελληνικού λαού για αγώνα και πάλη ενάντια στους ξένους εχθρούς και επιδρομείς.
Συμβολίζει το αγέρωχο πνεύμα και την αγάπη προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία, την αθάνατη και άσβεστη Ελλάδα με τους αγώνες της για ελευθερία, ανεξαρτησία και δημοκρατία.
Το ΟΧΙ περικλείνει μέσα του τον διακαή πόθο και την ομόθυμη θέληση και απόφαση του λαού να αντιταχθεί στη βία, τις φοβέρες και τις άδικες απαιτήσεις των Ιταλών φασιστών για υποταγή της Ελλάδας.
Το ΟΧΙ περικλείνει και συνενώνει όλο το λαό, ανεξάρτητα από πολιτικές, οικονομικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις, ανταποκρίνεται πλήρως στην υπάρχουσα κατάσταση και στα καθήκοντα της εποχής και της στιγμής εκείνης, αντιπροσωπεύει όλο το έθνος και όλες τις τάξεις και παρατάξεις, περικλείνει όλη τη μακραίωνη ιστορία του ελληνικού έθνους, με τις παραδόσεις και παρακαταθήκες της. Και το ΟΧΙ είναι το σύμβολο της συμπυκνωμένης ιστορικής και αδιάκοπης ενεργητικότητας και δράσης του ελληνικού λαού για τη ζωή και την ύπαρξή του δια μέσου των αιώνων, είναι το κατατεθέν σήμα και σύμβολο του ελληνικού λαού, της Ελλάδας.
Το ΟΧΙ ήταν η απάντηση που έδωσε ο Μεταξάς σαν κυβερνήτης της χώρας. Γύρω λοιπόν από το «ΟΧΙ» έχουν γραφεί πολλά, από φίλους και αντιπάλους, από πολλές πλευρές, που αντικρούει η μια την άλλη.
Όταν το πρόβλημα το εξετάσουμε μόνο από την πολιτική σκοπιμότητα, από τη μια πλευρά, τότε μπορούμε να πούμε ότι το «ΟΧΙ» δεν το είπε και δεν είναι του Μεταξά, αλλά του ελληνικού λαού και στρατού.
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έδειξε πράγματι τον αποφασιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών, που δημιούργησαν την ιστορία τους, όμως επίσης φανερώθηκε και ο ρόλος των πρωτοπόρων και προοδευτικών παραγόντων, που βρίσκονταν επικεφαλής των μαζών στον αγώνα και την πάλη για λευτεριά και ανεξαρτησία, για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Και οι δυνατότητες επιτάχυνσης της ιστορίας εξαρτώνται ευθέως από την ενεργητική συμμετοχή των ανθρώπων στην πολιτική ζωή, την οργάνωση και τη συνείδηση, όπως επίσης και την κατανόηση που έχουν για τα συμφέροντά τους. Οι δε επικεφαλής, οι αρχηγοί, μπορούν με την καθοδήγησή τους να υποβοηθήσουν ή να εμποδίσουν , δηλαδή να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν την πορεία εξέλιξης των γεγονότων και ως ένα βαθμό όλη την πορεία της κοινωνικής ζωής.
Επιμέλεια-Χρήστος Παπαδημητρίου (Ιστορικός-καθηγητής ερευνητής, πρώην διευθυντής του Κεντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης)
Οι περισσότερες ταινίες που αναφέρονται στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου γυρίστηκαν στη χρυσή περίοδο του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου. Δείτε τις 14 πο συγκεντρώσαμε.
Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, συγκεντρώνουμε 14 ελληνικές ταινίες που αναφέρονται στο Έπος του '40.
Σύμφωνα με το SanSimera.gr, όλες αυτές -εκτός από μία - γυρίστηκαν στη χρυσή περίοδο του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου (δεκαετία του '60 και αρχές της επόμενης δεκαετίας). Η μία και μοναδική που γυρίστηκε στα χρόνια της Κατοχής, με κίνδυνο της ζωής του δημιουργού της, είναι ένα φιλμάκι κινουμένων σχεδίων του σπουδαίου σκιτσογράφου Σταμάτη Πολενάκη που σατιρίζει το Μουσολίνι. Οι πιο πολλές από τις ταινίες συνδυάζουν έρωτες και πόλεμο, ενώ δεν λείπει και ο αγαπημένος κινηματογραφιστής της χούντας Τζέιμς Πάρις, με τις "πολεμικές" και "πατριωτικές" ταινίες του οποίου ανατράφηκαν γενιές Ελλήνων.
Η πιο εμπορική ταινία είναι "Η Δασκάλα με τα Ξανθά Μαλλιά" του Ντίνου Δημόπουλου, με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη, που σάρωσε εισπρακτικά την κινηματογραφική σεζόν 1969-1970 και η πιο καλλιτεχνική μία αντιπολεμική ταινία, ο "Ουρανός" του Τάκη Κανελλόπουλου, που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών το 1963 κι εκτιμήθηκε διεθνώς.
14. Ο Ντούτσε αφηγείται
Διάρκεια: 7’
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πολενάκης
Σενάριο: Σταμάτης Πολενάκης
Υπόθεση: Ο Σταμάτης Πολενάκης (1908-1997), ένας από τους κορυφαίους έλληνες σκιτσογράφους του 20ου αιώνα και πρωτοπόρος του κινούμενου σχεδίου στη χώρα μας, σατιρίζει την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940 και ειδικά τον Μουσολίνι, ο οποίος αφηγείται τα κατορθώματά του, αλλά η πραγματικότητα συνεχώς τον διαψεύδει.
Έτος Παραγωγής: 1942-1945
Η ταινία χάθηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και μόλις το 1980 βρέθηκε ένα αρνητικό της και αποκαταστάθηκε.
Υπόθεση: Λίγο μετά την επίθεση των Ιταλών, ο επιλοχίας Τάσος (Στέφανος Ληναίος) τραυματίζεται, αλλά ο φίλος του Δημήτρης (Γιάννης Φέρτης) του σώζει τη ζωή. Οι δυο τους παίρνουν πενθήμερη άδεια κι έρχονται στην Αθήνα, όπου ο Τάσος αναζητεί την Άννα Ραϊση (Ξένια Καλογεροπούλου), την κοπέλα με την οποία αλληλογραφούσε από το μέτωπο. Μετά από προτροπή του πατέρα της (Λαυρέντης Διανέλλος), η Άννα βγαίνει με τους δύο «άγνωστους στρατιώτες», μαζί με τη φίλη της Σάσα (Μάρθα Βούρτση), που δεν αργεί να μάθει ότι ο μνηστήρας της σκοτώθηκε στον πόλεμο. Η Άννα, αν και συνοδός του Τάσου, δείχνει να προτιμά τον Δημήτρη, αλλά εκείνος, παρ’ όλο που η κοπέλα δεν του είναι αδιάφορη, δεν θέλει να πληγώσει τον φίλο του. Η ρήξη ανάμεσα στους δύο άνδρες έρχεται όταν γίνεται γνωστό ότι ο Τάσος, που πριν τον πόλεμο ήταν δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, δεν θα μπορέσει να ξαναπαίξει. Ο Δημήτρης πνίγει την αγάπη του για την Άννα και φεύγει για το μέτωπο, όπου ο Τάσος, έχοντας μάθει (από τη Σάσα) τις συνέπειες του τραύματός του και (από την Άννα) την αγάπη της για τον Δημήτρη, θυσιάζει τη ζωή του για να μπορέσει ο φίλος του να γυρίσει ζωντανός στη γυναίκα που αγαπά και τον αγαπάει.
Πρεμιέρα: 1961
Εισιτήρια: 7.566 (51η στις 58 ταινίες της σεζόν 1960-1961)
Είναι η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Γιάννη Φέρτη. Στην ταινία εμφανίζονται ο Τόλης Χάρμας (μπουζούκι), η Νάνα Μούσχουρη (τραγούδι) και Αδαμάντιος Πανάρετος (τραγούδι).
12. Ουρανός
Αγγλικός Τίτλος: Glory Sky
Γαλλικός Τίτλος: Ciel
Διάρκεια: 87
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Παραγωγή: Βασιλεία Δρακάκη
Σκηνοθεσία: Τάκης Κανελλόπουλος
Σενάριο: Γιώργος Κιτσόπουλος και Τάκης Κανελλόπουλος
Διευθυντές Φωτογραφίας: Τζιοβάνι Βαριάνο και Γρηγόρης Δανάλης
Υπόθεση: Σ’ ένα χωριό της Μακεδονίας, η Ανθούλα (Νίκη Τριανταφυλλίδη) αγαπά τον Γιάγκο (Τάκης Εμμανουήλ) και η Σοφία (Αιμιλία Πίττα) τον Στράτο (Φαίδων Γεωργίτσης). Η κήρυξη του πολέμου τους χωρίζει, καθώς οι δυο νέοι, μαζί με τον δάσκαλο, φεύγουν για το μέτωπο. Ο δάσκαλος σκοτώνεται, το ίδιο και ο λοχίας του φυλακίου κοντά στο χωριό. Ο Στράτος είναι ο πρώτος από τους φαντάρους που μαθαίνει ότι το μέτωπο κατέρρευσε, και αυτοκτονεί. Μια σφαίρα βρίσκει τον Γιάγκο, που πεθαίνει δίπλα σε μια πηγή. Οι φαντάροι υποχωρούν εξαθλιωμένοι και θλιμμένοι, γυναίκες τους μοιράζουν ψωμί, οι Γερμανοί έρχονται τραγουδώντας.
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Πελεκάνος Κοζάνης, Οξυά και Πολυκέρασο Καστοριάς, και στην ευρύτερη περιοχή του Βιτσίου.
Ελληνική Πρεμιέρα: 20 Σεπτεμβρίου 1962
Διεθνής Πρεμιέρα: Μάιος 1963 (Στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών)
Εισιτήρια: 29.993 εισιτήρια (22η στις 82 ταινίες της σεζόν 1962-1963)
Βραβεία: Βραβείο φωτογραφίας (Τζιοβάνι Βαριάνο και Γρηγόρης Δανάλης) στην Τρίτη Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (1962). Αργυρό Βραβείο στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Νάπολης (1963)
Πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη, ένα αντιπολεμικό αριστούργημα και μία από τις κορυφαίες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Κανελλόπουλος βλέπει τον ελληνοϊταλικό πόλεμο μέσα από τα τραγικά επεισόδια ανθρώπων που χάθηκαν, σε αντίστιξη με την προηγούμενη ειρηνική ζωή τους. Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών το 1963.
11. Εγκατάλειψη
Διάρκεια: 86’
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Παραγωγή: Μπάμπης Σαρόγλου και Κώστας Ασημακόπουλος
Σκηνοθεσία: Κώστας Ασημακόπουλος
Σενάριο: Κώστας Ασημακόπουλος, βασισμένο στο ομώνυμο διήγημά του από τη συλλογή «Έλληνες».
Υπόθεση: Με το τέλος του πολέμου στην Αλβανία, η Ελένη (Ξένια Καλογεροπούλου), μία εθελόντρια νοσοκόμα, επιστρέφει στον τόπο της, την Καστοριά, μαζί με τον Αλέξη (Γιάννης Φέρτης), έναν πληγωμένο στρατιώτη που πάσχει από αμνησία. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής που ακολουθούν, γεννιέται ανάμεσά τους ένας μεγάλος έρωτας. Εκείνη αποφασίζει να τον βοηθήσει να ξαναβρεί τη μνήμη του και, ερευνώντας το παρελθόν του, μαθαίνει ότι είναι παντρεμένος κι έρχεται αντιμέτωπη με το δίλημμα: να του πει την αλήθεια και να τον χάσει ή να τον κρατήσει κοντά της, ξέροντας ότι τον έκλεψε από μια άλλη γυναίκα; Όμως, η γυναίκα του Αλέξη, νομίζοντας ότι ο άνδρας της πέθανε, έχει ξαναπαντρευτεί, κι αυτός επιστρέφει για πάντα στην Ελένη, που για χάρη του έχει απαρνηθεί την πρόταση γάμου ενός παιδικού της φίλου.
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Σε περιοχές της Καστοριάς
Πρεμιέρα: 1965
Εισιτήρια: 45.266 (82η θέση σε 101 ταινίες τη σεζόν 1965-1966)
10. Οι Ένοχοι
Διάρκεια: 74’
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Παραγωγή: Κώστας Ασημακόπουλος και Μπάμπης Σαρόγλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Ασημακόπουλος
Σενάριο: Κώστας Ασημακόπουλος, από τη νουβέλα του «Στο στόμα του λιονταριού»
Υπόθεση: Στη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου, η Χριστίνα (Άννα Φόνσου), μια όμορφη νέα γυναίκα, εξομολογείται στον νεαρό στρατιωτικό ιερέα πατέρα-Γρηγόρη (Πέτρος Φυσσούν) ένα έγκλημα που διέπραξε για να προστατέψει τον εαυτό της, ένα έγκλημα για το οποίο κατηγορείται ένας αθώος λοχίας (Λάκης Κομνηνός). Εκείνος, στην αρχή προσπαθεί να την πείσει να παραδοθεί στη δικαιοσύνη για να μην πεθάνει ένας αθώος και στη συνέχεια, κυριευμένος από ένα παράφορο ερωτικό πάθος γι’ αυτήν, πείθει τον Σωτήρη Ντάβο (Κώστας Καζάκος), έναν δραπέτη των φυλακών, να πάρει πάνω του την ευθύνη του φόνου. Ο Ντάβος, καταδικασμένος ήδη δύο φορές σε θάνατο, αποφασίζει να κάνει τη μοναδική καλή πράξη στη ζωή του. Ομολογεί ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει, καταδικάζεται σε θάνατο για μια ακόμα φορά και οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η Χριστίνα είναι πια ελεύθερη να ενώσει τη ζωή της με τον Δημήτρη (Τέλης Ζώτος), τον άνδρα που αγαπά, και είναι ενήμερος όσων συνέβησαν.
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Εύβοια
Πρεμιέρα: 1966
Εισιτήρια: 147.346 (44η θέση σε 117 ταινίες τη σεζόν 1966-1967)
Στην ταινία τραγουδούν η Έλενα Κυρανά και ο Γιώργος Φέρρης.
Υπόθεση: Αθήνα, λίγο πριν την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Νίκη (Τζένη Καρέζη), πολιτικός υπάλληλος του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ), κατηγορείται ότι παρέδιδε στρατιωτικά έγγραφα σ’ έναν πράκτορα των Ιταλών (Ανδρέας Μπάρκουλης). Και είναι αλήθεια, μια κι εκείνος την εκβίαζε με τη ζωή του αδελφού της, φοιτητή στην Ιταλία. Δεν υπερασπίζεται τον εαυτό της και αδιαφορεί αν θα καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά αποδέχεται την πρόταση του στρατηγού Δαρείου (Μάνος Κατράκης) να συνεχίσει να δίνει στον εχθρό απόρρητα έγγραφα, που θα τα κατασκευάζει το ΓΕΣ. Στο διπλό αυτό παιχνίδι των κατασκόπων μπλέκεται και ο λοχαγός Θεοδώρου (Κώστας Καζάκος), ερωτευμένος με τη Νίκη, που συλλαμβάνεται, περνά από στρατοδικείο και καταδικάζεται σε καθαίρεση και θάνατο, όταν ανακαλύπτεται η δήθεν κλοπή των εγγράφων αυτιών. Η εκτέλεσή του ήταν εικονική και, την ημέρα που τα ελληνικά στρατεύματα μπαίνουν θριαμβευτικά στην Κορυτσά, εκείνος εμφανίζεται ζωντανός μπροστά στην αγαπημένη του.
Πρεμιέρα: 27 Φεβρουαρίου 1967
Εισιτήρια: 427.698 (8η σε 117 ταινίες τη σεζόν 1966-1967)
8. Αγάπησα ένα προδότη
Διάρκεια: 83’
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Παραγωγή: Cal Films
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπανικολόπουλος
Σενάριο: Χρήστος Καλόμπαρης και Σταμάτης Φιλιππούλης
Διευθυντής Φωτογραφίας: Τάκης Γεωργόπουλος
Μουσική: Χρήστος Μουραμπάς
Ηθοποιοί: Νίκη Τριανταφυλλίδη, Παύλος Λιάρος, Βασίλης Μαυρομάτης, Στέφανος Στρατηγός, Νάσος Κατακουζηνός και Μάκης Δεμίρης.
Υπόθεση: Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Δημήτρης (Στέφανος Στρατηγός), αρραβωνιασμένος με την Ειρήνη (Νίκη Τριανταφυλλίδη) πριν από τον πόλεμο, κρατά κρυφή μια τραυματική εμπειρία του στο αλβανικό μέτωπο. Η Ειρήνη, όπως και ο αδελφός της Βαγγέλης (Παύλος Λιάρος), είναι ενεργά μέλη της Αντίστασης. Τα δύο αδέλφια δεν θέλουν να μάθει κανείς ότι πολεμούν τον κατακτητή, αλλά οι κινήσεις τους γίνονται αντιληπτές από τον Δημήτρη. Αυτός, όταν συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς, προδίδει τους συντρόφους τους και οι τύψεις τον οδηγούν στην αυτοκτονία.
Πρεμιέρα: 1969
Εισιτήρια: 41.377 (85η θέση σε 108 ταινίες τη σεζόν 1968-1969)
Υπόθεση: 1940. Η Στέλλα Σαλβατόρε (Βέρα Κρούσκα), η κόρη του ιταλού πρέσβη (Γιώργος Μοσχίδης) στην Αθήνα, αγαπά τον Δημήτρη Νικολάου (Κώστας Πρέκας), έναν έλληνα υπολοχαγό. Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδας τους χωρίζει. Ο Δημήτρης πολεμά στην Αλβανία και η Στέλλα κλείνεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μετά την κατάρρευση του μετώπου και την εισβολή των Γερμανών, η οικία Νικολάου επιτάσσεται από τον συνταγματάρχη Σβάιτσερ των SS (Χρήστος Πολίτης), o οποίος βάζει στο μάτι τη Στέλλα. Ο Δημήτρης, ήρωας του Ρούπελ, φεύγει στη Μέση Ανατολή για να συνεχίσει τον αγώνα, αλλά επιστρέφει κρυφά στην Ελλάδα με αποστολή να οργανώσει ένα μεγάλο σαμποτάζ. Όταν συνθηκολογεί η Ιταλία, ο πρώην ιταλός πρέσβης και νυν συνταγματάρχης Σαλβατόρε αυτοκτονεί, αρνούμενος να συνεργαστεί με τον Σβάιτσερ, και ο Δημήτρης μετά τη διάπραξη του σαμποτάζ συλλαμβάνεται και εκτελείται. Μαζί του, δήθεν ως συνεργάτης του, εκτελείται και η Στέλλα, επειδή αρνήθηκε να γίνει ερωμένη του Σβάιτσερ.
Πρεμιέρα: 1 Οκτωβρίου 1969
Εισιτήρια: 554.428 (5η σε 99 ταινίες την σεζόν 1969-1970).
Βραβεία: Ο Δημήτρης Παπακωνσταντής βραβεύτηκε για τη φωτογραφία της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινημοmατογράφου της Θεσσαλονίκης το 1969.
Υπόθεση: Σ’ ένα μικρό χωριό της Ελλάδας, λίγο πριν ξεσπάσει ο ελληνο-ιταλικός πόλεμος, έρχεται μία νέα δασκάλα, η Μυρτώ Θεοδώρου (Αλίκη Βουγιουκλάκη), για να αντικαταστήσει τον γερασμένο πια δάσκαλο. Γεμάτη αγάπη για τη δουλειά της και τα μικρά παιδιά, προσπαθεί να εφαρμόσει ένα καινούργιο σύστημα εκπαίδευσης, χωρίς ξύλο και τιμωρίες, αλλά οι γονείς δεν εγκρίνουν τις μεθόδους της. Η κατακραυγή εναντίον της κορυφώνεται όταν συνδέεται με τον Στέφανο (Δημήτρης Παπαμιχαήλ), γιο του προέδρου της κοινότητας (Παντελής Ζερβός). Όμως την ημέρα του γάμου των δύο νέων κηρύσσεται ο πόλεμος και ο σύζυγός της φεύγει για το μέτωπο, όπου και μαθαίνει ότι σκοτώνεται. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής που ακολουθούν, η Μυρτώ αφοσιώνεται στο έργο της, έχοντας στο πλευρό της τον Άγγελο (Άγγελος Αντωνόπουλος), έναν παλιό της φίλο και συνάδελφο, που έχει μετατεθεί στο χωριό. Με την απελευθέρωση, όταν ο Άγγελος της εκφράζει την αγάπη του, δέχεται να τον παντρευτεί, αλλά ο γυρισμός του Στέφανου – που είχε απλώς τραυματιστεί και όλα αυτά τα χρόνια νοσηλευόταν σ’ ένα ιταλικό νοσοκομείο – ενώνει και πάλι τη Μυρτώ με τον αγαπημένο της.
Πρεμιέρα: 27 Οκτωβρίου 1969
Εισιτήρια: 739.001 (1η ανάμεσα σε 99 ταινίες τη σεζόν 1969-1970).
Υπόθεση: Με την κήρυξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου, ο Νέστορας (Νικηφόρος Νανέρης) και οι φίλοι του φεύγουν για το μέτωπο. Η αδελφή του Μάρθα (Ζωή Λάσκαρη) υπηρετεί εθελόντρια νοσοκόμα σ’ ένα συρμό στη Βόρεια Ελλάδα, όπου συναντά τον τραυματισμένο Κώστα (Γιάννης Φέρτης), έναν από τους φίλους του αδελφού της, κι ένα αίσθημα γεννιέται ανάμεσά τους. Επτά μήνες αργότερα, όταν οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα, ο πατέρας του Κώστα (Μάνος Κατράκης) γίνεται συνεργάτης τους, παρά τις αντιρρήσεις του γιου του. Ο Νέστορας, η Μάρθα και οι φίλοι τους μετέχουν σε μία αντιστασιακή ομάδα, στην οποία δεν θέλουν τον Κώστα, λόγω της δράσης του πατέρα του. Όλοι τους, ακόμα και ο Κώστας, θα συλληφθούν και θα βασανιστούν. Η Μάρθα θα επιζήσει, ενώ κάποιοι άλλοι θα υποκύψουν. Για να εξιλεωθεί, ο Κώστας θα βοηθήσει τον Νέοτορα να δραπετεύσει και να κρυφτεί, και θα κανονίσει να εκτελεστεί ο πατέρας του ως προδότης. Με την Απελευθέρωση, η Μάρθα και ο Κώστας θα είναι πια ελεύθεροι να ζήσουν μαζί, ευτυχισμένοι για πάντα.
Πρεμιέρα: 23 Μαρτίου 1970
Εισιτήρια: 277.395 (21η σε 99 ταινίες την σεζόν 1969-1970).
Η ταινία βασίζεται σε προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις του σκηνοθέτη της. Παρότι γυρίστηκε την περίοδο της χούντας, όπου ήταν της μόδας οι πολεμικές ταινίες, ο Γιάννης Δαλιανίδης γύρισε μία σοβαρή και αξιοπρεπή ταινία χωρίς υπερβολικές πατριωτικές κορόνες και χωρίς μεγαλοστομίες.
Υπόθεση: Η κήρυξη του πολέμου βρίσκει τους κατοίκους του γραφικού μακεδονικού χωριού Μικρή Λεύκα στο γλέντι, αλλά τα παλικάρια σταματούν αμέσως τον χορό και ξεκινούν για τον πόλεμο. Με την κατάρρευση του μετώπου, οι Γερμανοί μπαίνουν στο χωριό και ο διοικητής τους (Δημήτρης Μπισλάνης) μετατρέπει το κρατικό εργοστάσιο ξυλείας σε εργοστάσιο κατασκευής πολεμοφοδίων και υποχρεώνει τους κατοίκους του να δουλεύουν σ’ αυτό. Μέσα σ’ ένα κλίμα βίας και τρόμου, το πνεύμα της αντίστασης φουντώνει, μέχρι που έρχεται η μέρα της απελευθέρωσης και μία ελεύθερη ζωή ξαναρχίζει. Εστία της αντίστασης ήταν ο τρελόγερος, όπως πίστευαν πολλοί, Τρύφωνας Πλατανιάς (Φερνάντο Σάντσο), που στην πραγματικότητα ήταν ένας ένθερμος πατριώτης, και ο γιος του Κυριάκος (Γιάννης Κατράνης), που είχε χάσει και τα δυο του πόδια στο αλβανικό μέτωπο. Παράλληλα, αναπτύσσονταν η ιστορία αγάπης του Κυριάκου και της Φρόσως (Γιώτα Σοϊμοίρη), που αρχικά ο Πλατανιάς δεν ήθελε για νύφη του, και της αδελφής του Ελένης (Βέρα Κρούσκα) και του Στέλιου (Χρήστος Πολίτης), ενός ακόμα ήρωα του πολέμου.
Πρεμιέρα: 1971
Εισιτήρια: 321.543 (10η σε 87 ταινίες την σεζόν 1970-1971).
Υπόθεση: Το 1940, λίγο πριν την έκρηξη του Πολέμου, γίνεται γνωστό από την ελληνική πρεσβεία της Ρώμης ότι μέσα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΝ) υπάρχει ένας ιταλός κατάσκοπος, αλλά ο εντοπισμός του έρχεται αργά, γιατί βρίσκεται νεκρός. Μετά τον τορπιλισμό της Έλλης, ο κλήρος πέφτει στον πλωτάρχη Βασίλη Βαχλιώτη (Κώστας Καρράς), μνηστήρα της κόρης του υποναύαρχου Λιώση (Καίτη Παπανίκα), που δέχεται να καθαιρεθεί για να υπηρετήσει την πατρίδα του, βοηθώντας στην ανακάλυψη και σύλληψη των κατασκόπων, που σχεδιάζουν να κλέψουν τα απόρρητα σχέδια διάταξης του ελληνικού Στόλου.
Υπόθεση: Η αληθινή ιστορία της δράσης του υποβρύχιου Παπανικολής και τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου 1940-41. Με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Μίλτο Ιατρίδη (Κώστας Καζάκος) και ύπαρχο τον υποπλοίαρχο Βασίλη Ασλάνογλου (Γιάννης Φέρτης), το υποβρύχιο αναλαμβάνει περιπολία στα στενά του Οτράντο, όπου συναντά μία ιταλική νηοπομπή και βυθίζει τρία πολεμικά. Καταδιώκεται από ολόκληρο τον ιταλικό στόλο της Αδριατικής, αλλά χάρη στην ικανότητα του κυβερνήτη και του πληρώματός του, επιστρέφει στη βάση του.
Πρεμιέρα: 24 Σεπτεμβρίου 1971
Εισιτήρια: 280.388 εισιτήρια (12η θέση σε 90 ταινίες την περίοδο 1971-1972).
Βραβεία: Ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το 1971. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Γιώργος Ζερβουλάκος αρνήθηκε να παραλάβει την τιμητική διάκριση, χαρακτηρίζοντάς την «απαράδεκτη» και δήλωσε ότι οι παραγωγοί της ταινίας θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση των αποφάσεων της κριτικής επιτροπής.
Υπόθεση: 28 Οκτωβρίου 1940, δυόμισι μήνες μετά τον τορπιλισμό της Έλλης από ένα ιταλικό υποβρύχιο. Από ένα προκεχωρημένο φυλάκιο των ελληνοαλβανικών συνόρων κατεβαίνει ένα στρατιωτικό καμιόνι, που δέχεται επίθεση από ιταλικά τανκς. Ο Πέτρος (Γιάννης Βόγλης), ο μόνος που κατορθώνει να γλιτώσει τον θάνατο ή την αιχμαλωσία, σώζει τη χωριατοπούλα Μαρία (Ξένια Καλογεροπούλου). Ωστόσο, οι Έλληνες κατορθώνουν να ανακαταλάβουν το ελληνικό πολυβολείο, ελευθερώνοντας τους εγκλωβισμένους έλληνες στρατιώτες. Η μονάδα τους θα δώσει τον δικό της αγώνα ενάντια στους ιταλούς εισβολείς, ενώ ο ελληνικός στρατός ετοιμάζει τη γενική αντεπίθεση. Πολύ γρήγορα, θα εξαναγκάσουν τους Ιταλούς να υποχωρήσουν στην Αλβανία, θα ανακτήσουν τη Βόρειο Ήπειρο και θα πετάξουν τον στρατό του στρατηγού Μπαντόλιο στη θάλασσα της Αδριατικής.
Πρεμιέρα: 1972
Εισιτήρια: 103.381 (48η σε 90 ταινίες την σεζόν 1971-1972).
Η ΑΑΔΕ ξεκινά «επιδρομές» στους οφειλέτες – Θα εισβάλει σε σπίτια & θα παίρνει ότι κρίνει!
ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΥΛΩΝΑ
«Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος και αφ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά…» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)
Είδαμε πρόσφατα και συγκεκριμένα τις 07-10-2022 η κυβέρνηση και γενικότερα η βουλή ψήφισε τον νόμο 4978( ΦΕΚ Α΄190/07-10-22) που ορίζει τον κώδικα είσπραξης δημοσίων εσόδων. Η είσπραξη των δημοσίων εσόδων εμπίπτει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα της ΑΑΔΕ, μιας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΗ, εκπροσωπεί το Δημόσιο χωρίς να δίνει λογαριασμό στα 10 Υπουργεία τα οποία ελέγχει, ορίζει τους φόρους μας, και έχει δικαστική ΑΣΥΛΙΑ για τους εγκληματικούς φόρους και τρόπους είσπραξης που επιβάλλει με σκοπό το πλιάτσικο της περιουσίας των Ελλήνων.
Η ΑΑΔΕ ιδρύθηκε με σκοπό την κλοπή της ιδιωτικής περιουσίας των ελλήνων μέσω δυσβάσταχτων και παράνομων φόρων (φόρος εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, φόρος επιτηδεύματος, ειδικοί φόροι κατανάλωσης και δεκάδες άλλοι φόροι και τέλη) που είναι αδύνατον να εξοφληθούν από οποιονδήποτε μισθωτό-επαγγελματία-επιχειρηματία, αφού στο σύνολό τους οι φόροι αυτοί υπερβαίνουν τις εισπράξεις τους από μισθούς η συντάξεις. Έτσι οι έλληνες στην πλειοψηφία τους είναι μονιμως χρεωμένοι στην ΑΑΔΕ η οποία τώρα για χρέη από 500 ευρώ και άνω θα μπουκάρει στα σπίτια τους προκειμένου να κατάσχει ο,τι βρει.
Στον συγκεκριμένο νόμο ο διορισμένος διοικητής της ΑΑΔΕ μπορεί να μεταβιβάζει αρμοδιότητες αλλά και να αναθέτει τα καθήκοντα του ιδίου ή της ΑΑΔΕ και σε άλλα όργανα..
Ετσι, η είσπραξη των δημοσίων εσόδων που ανήκει στην αρμοδιότητα της ΑΑΔΕ μπορεί με απόφαση του διοικητή της ΑΑΔΕ να ανατεθεί σε διάφορα πρόσωπα εξουσιοδοτώντας τα όπως :
α) πιστωτικά ιδρύματα που η έδρα τους μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε. Το ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ δεν ορίζεται, άρα η έδρα των ιδρυμάτων αυτών μπορεί να βρίσκεται ακόμη και σε εχθρικό προς την Ελλάδα κράτος με ο,τι αυτό συνεπάγεται…
β )επίσης πλείστα ιδρύματα όπως ιδρύματα ηλεκτρονικού χρήματος, ιδρύματα πληρωμών, γραφεία ταχυδρομικών επιταγών, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με το δημόσιο.
Η είσπραξη των εσόδων μπορεί να γίνει και με αναγκαστικά μέτρα, που σημαίνει σε κατασχέσεις κινητών και ακινήτων. Όλα αυτά τα μέτρα εναπόκεινται στην κρίση του διοικητή της ΑΑΔΕ ο οποίος καθορίζει τα κριτήρια και δεν είναι υποχρεωμένος να τα δημοσιοποιήσει. Ακόμη και ο υπουργός οικονομικών αν θέλει στοιχεία τα ζητά εκ των υστέρων από την ΑΑΔΕ.
Με τον επαίσχυντο αυτό νόμο, ο εκτελών την κατάσχεση έχει την εξουσία να εισέλθει στα σπίτια των ελλήνων πολιτών και να προβαίνει σε όποια έρευνα θέλει, παραβιάζοντας το άσυλο κατοικίας που προβλέπει ρητά το άρθρο 9 του Συντάγματος.
